წელს აპრილი სხვაგვარი იქნება :) ...................

ბავშვობიდან საკუთარი თავის შეცდომას წერტილს ვერ ვპატიებდი... :)

მეძინა კენწეროზე სადაც სამი ტოტი ერთდებოდა და მიცავდა,,,

ვსკვნიდი და ვხსნიდი კვანძებს, რომელსაც ვერ ხსნიდნენ და წაგებულ ხელს ბოლო წუთებზე ვიგებდი_რის გამოც ”ჯადოქარი” შემარქვეს:)

არ ვიცი როგორ...

გადასახედით...

სათქმელი არ ან ვერ...

ვპოულობდი სხვის დადებულს ან დამალულს და დავიწყებულს მათივე თხოვნით:)...

არავის ვუსმენდი....

არც ენა მესმოდა რამე...

და ყველაზე მეტად მოსმენა შემეძლო...

ის მთები რასაც ვუყურებდი ჯერ კიდევ არ მინახავს ახლოს... იმაზე ახლოს, ვიდრე გული დაჯერდება...

მათ დახარჯეს ჩემი დრო... მერე ვაჩუქე დარჩენილი...

ყოველთვის არის რაღაც უკეთსი, მაგრამ აუსრულებელი _ არასოდეს!...

არის ბევრი წერტილი...

ზედ-მეტიც....

გასვლა რომ შემეძლოს_უფრო ჩუმად ვიქნებოდი... სხეულიდან გასვლა...


მერე...

შემოდგომას ვაბარებ სევდას:)... მისგან ვიტოვებ ფოთლებს_რომელიც ყველაზე ლამაზი და ცოცხალია.. .სულია:)...........

და რადგან ბევრ რამეს მივხვდი:)... და რაც არ მოგცა ღმერთმა _ ის არც უნდა ისურვო:).. და რომ საოცრად რეალური ვარ:)... _დაღლილიც კი.. და რომ გარშემოთა ფეთქვა სუსტდება... და რომ შორს _ ბევრად დიდი სიმშვიდეა...... რადგან...................................................


წელს აპრილი სხვაგვარი იქნება :) ...................