მე...
სიჩუმიდან...
ვრჩები აქ..
ხმაურში...
მარტო..
გაქვავებული..
გადევნებული..
ყველაფრისთვის ყველაზე მახლობელი.. და გაურკვეველი დროში..
ყოველი შეხება მოიტანს გაფრენას_რადგან ბგერაა სამყაროს მამოძრავებელი..
ბგერა_რომელიც მხოლოდ გულიდან გულში გაისმის _ და მხოლოდ...
გულს შეფარებული სათითაოდ გაზრდილი ბგერა..
არასოდეს მივატოვებ ...
_ფრენას..
მე მივფრინავ შორს..
მარტო..
მე მივფრინავ შორს..
...
ჩუმია წამი _ როდესაც წამოსადგომად სული გტკივა..
გამჭვირვალეა..
სიცოცხლეა..
არ მესმის ენა_როგორც პირველად მოსულს _ მშობლების ... _ და მხოლოდ ვგრძნობ..
ვგრძნობ...
და აღარაა ჰაერი..
...
მხოლოდ ხმა.. სიმძაფრე..
გაშლა..
...
მარტო..
...
მე მოვკვდები მარტო...
შესუნთქულ სამყაროში..
ავივსები და გავიფანტები...
სიჩუმიდან მოდის _ სიჩუმეში..
არაფრიდან _ არაფერში..
წამიდან _ მარადისობაში..
_ ჩემში! .........
და ქრება ყველაზე დიდი გონი..
სიმშვიდეა..
რადგან
ყველაფერი მხოლოდ _ სიყვარულია! ...............
(რომელიც თურმე არ შემძლებია.. :) ... )
0 коммент.:
Отправить комментарий