”ისევ...”....

სურათები გადავუღე... ბევრი სურათი..
შარშან...
ვიცოდი რომ ცუდად იყო.. მან არ იცოდა..
თმები ამოსდიოდა და.. ფუმფულა ლოყები ეჩვრიტებოდა სიცილის დროს...
...
....
მთიდან ჩამოსულმა__ვეღარ ვიცანი..
სადღაც მიღმა ვიყურებოდ რომ სხვაში ამომეცნო..
მოვიდა, მომეფერა.. გულში ჩამიკრა..
ვიგრძენი ამ დროს..........
....
დღეს... მიდიოდა.. სულ... ვაცილებდით..
მსუბუქს და პატარას...
....
გუშინ შვილმა ნახა სიზმარში და რამოდენიმეჯერ ხმამაღლა წამოიძახა: ”ჰო დედა.. კარგად ვარ დე..”.... ალბად ღელავდა შვილზე.. :) ...
...
...
არ მიტირია.. ერთხელ შევხედე..
მეორედ უკვე _ ცაში...
.. წამოვედი....
...
და.. ყველა სურათი წავშალე....................................................................................
...
..
.....
ორივე ერთი და იგივე დღეს დაიღუპა..
პირველი მზის ჩასვლამდე დაკრძალეს.. მეორე.. დღეს..
ეს 7 დღე..
ისე.. ვარსებობ..
სიცილით ვმალავ გულს.. არ უნდა ვატკინო სხვას..
თვალებში კი..
თვალებში სულის დანახვა დღეს თითქმის აღარავის შეუძლია..
და ასე ალბად ნაკლებ სტკივათ...
....



ცოტა ხანს.. ცოტა ხანს მაცადეთ...
და გამოვალ..
გადავმალავ მოფერებით ჩემს მონატრებას და დარდს..
...
მერე.. ჩემს ერთადერთ თბილ კუნძულს შევეფარები :) .. და...
..
ვიცოცხლებთ...
ერთად ვიცოცხლებთ..
ერთად :) ................


...