მტკივა .............

კვირის ბოლო..
სამსახური მაშინც კარგავს აზრს, როდესაც ძალიან მორგებულია...
დასვენებისას თევზები იწყებენ ცურვას...
ცრუა ბევრი და ბევრი რამ...
მუსიკით განიტვირთები და ფიქრობ, ახლა, ამ წუთას რას აკეთებენ ადამიანები, რომელთაც არ შეუძლიათ იყონ ბედნიერნი...
არ უნდათ.. გაურბიან იმ სიჩუმის წამებს, რომელთაც ბედნიერება მოაქვთ.. გაურბიან თვალებს_რომელთა სიღრმეში არის სიმშვიდე, გული, "ერთად" და ბედნიერებას საზღვარი არ აქვს..
არ მესმის მათი, იმიტომ რომ თავადაც ასეთი ვარ...
..
მერე... მერე ისინი ძველ განცდილს და უღიმღამოს უბრუნდებიან, რადგან დაიღალნენ და..
უხარიათ, რომ ეს აღარაა ბედნიერება.. და აღარც განცდის უნარი რჩება...
ეს ქვეყანა მისი ბედნიერების ღირსი არ იყო...
დრო იწურება...
სიცოცხლის დრო...
...
"რატომ ამძიმებ სამყაროს?!..." _ ასე არასოდეს გაიმეტოთ ადამიანი!....
...
"იქნებ ერთხელ მომაწვდინო ეგ ხმა.. იქნებ ესე გამიგრძელო ჟამი..."
...
სიცოცხლე არასოდეს იქნება ჩვეულებრივი...
...
...
ბოლო დროს ხშირად დავცინი საკუთარ თავს...
და აზრი აღარაა მრავალწერტილში....
...
..............................

მტკივა..........................................