* * * (არ მთხოვო_მაჩვენეო სევდა...ვერ გაიზიარებ...)

"სევდის ბედი დამებედა" ...
...
არ მთხოვო_მაჩვენეო სევდა... ვერ გაიზიარებ...
...
რადგან სუსტი ვარ და გამოგეტირები.. _ და მოვა მხოლოდ დროებითი შვება... (გმადლობ შვებისთვის...!)

რადგან ავუწევ ხმას და მთვარის გაღმერთება პირდაპირ გონებას იპყრობს...

რადგან ქაოსიდან გამოხსნილ სიტყვებს და რითმებს მივანდობ ზღვის სუნთქვას_როგორც პოეტი სიცოცხლეს!_დაგიტოვებ ღიმილად და აღარასოდეს დავუბრუნდები ნაპირს...

რადგან წიგნივით ვარ გადაშლილი და ვხალისობ_როგორ ცდილობენ გამშიფრონ, გამაანალიზონ ან ამომიცნონ..._ფუჭია ყოველი... მათ უქმობას ამტკიცებს...

სევდა ღამეა?.. არა.. სევდა ღრმაა და ის ჩრდილი კი არა_მზეა...

და კიდევ... მახლობლები_მეჭიდებიან და ამით სიყვარული ვიგრძენი თითქოს... ზოგი კეთილია... _მაგრამ სევდასთან _ ამაოა ...
...
სევდა სიკვდილამდეა...
...
და მხოლოდ ყველაზე დიდი_მშობლიური სიყვარული აგრძელებს მთელი ცხოვრება ბრძოლას ჩემი სულის გადარჩენისთვის _ რადგან ყველაზე წმინდა და ძლიერი ძალაა ხილულ და უხილავ სამყაროში!... კურთხეულია!...
...
მე კი მივფრინავ სადღაც სილურჯეში ...
სულში სიმშვიდე და ღიმილია_რადგან ჩუმია სევდა და მაკავებს..
მიჭერს და ხელს მკრავს_როგორც რაღაც გადამდებს და მომწამლავს _ გამოშვებულს მხიარულ ხალხში...

მომერიდე! :)

არ მთხოვო_მაჩვენეო სევდა... ვერ გაიზიარებ... :)
...