* * * (სიმარტოვე...)

"ისე მიხარია ახლა -
ძაღლი რომ იპოვის პატრონს."

ლევანა

* * *

..მეგონა მთვარე იყო...
მერე დავუკვირდი და... ვარსკვლავებიც კი არ ჩანდნენ..
გულში ვუსმენდი მუსიკას და სიარულითაც ისე..
რითმში, სასიამოვნოდ მივუყვებოდი ცარიელ გზას :) ...
მერე...
ძაღლმა ჩამირბინა... სევდიანმა... ძვლები დაეთვლებოდა და... მომხედა..
თითქოს რაღაც.. თანაგრძნობა იგრძნო!... თან ალბად გამიღიმა!...
მე კი პურის ნატეხიც არ მქონდა რომ მიმეცა..
შემრცხვა.. შევიკუმშე.. თვალები ჩამიქრა.. თითქოს იმ ძაღლისკენ მიმავალი სითბო გადავკეტე..
ძაღლი შეკრთა.. გააჟრიალა..
მოასწრო თვალებში თბილად და მაინც მადლიერად ჩახედვა და... გაიქცა...
...
მერე სულში ისეთი სიმარტოვე იყო და..
დარდმა ... გამათბო
...
ამაო ვარ...
მხოლოდ ვდრძნობ.. და არაფრის გაკეთება კი არ შემიძლია..
სულ ასეა...

* * *

სიმარტოვეა..

დღეს მეტეხიდან ჩემოვდიოდი ხიდზე...
ჩემს წინ, მოშორებით პატარა, შავყურება ლეკვი გამოსულიყო სიბნელიდან ტროტუარზე..
უცებ წინ ბიჭმა ჩაუარა..
ლეკვმა ჩამოყრილი ყურები დაცქვიტა და მხიარულად გაეკიდა, ფეხებში მოედო..
ბიჭმა წამით წაიბორძიკა და.. იგივე ნაბიჯით გზა განაგრძო..
ლეკვს რაღაც გაუხარდა..
“პატრონი ვიპოვე.. პატრონიი.. ხომ იქნები ჩემი პატრონი?!..”..
გაეკიდა ბიჭს..
მაგრამ ვეღარ დაეწია..
მის პაწია გულში სითბო უფრო ცოტა დარჩა..
მე კი,..
აჩქარებული, ქუჩის მეორე მხარეს გადავედი!..
ლეკვმა ვეღარ შეამჩნია!..
მისი გული ალბად ჯერ კიდევ თბილია.. მაგრამ.. ზამთარი მოდის...
რატომ არ შემიძლია გამოვხატო და გავაკეთო ის, რაც მინდა!?!..
უღირსი და გულქვა ვარ..
და კიდევ.. ღარიბი..
მე ერთი ლეკვის შენახვაც კი არ შემიძლია..

მოყინა..